Eskluzive APEL/ Jeta jonë është produkt i programeve të vjetra

Ne e dimë që funksionimi i kompjuterit tonë varet nga aftësitë e hard diskut, i cili është pjesa ku ruhet gjithçka. Edhe nëse fshijmë një skedar, një programues i aftë me makinat e duhura dhe njohuritë e duhura mund ta tërheqë atë.

Brenda kompjuterit njerëzor gjithçka që na ndodh është regjistruar në formën e kujtimeve. Edhe nëse nuk e mbajmë mend me vetëdije, edhe nëse nuk na ka rënë në sy kur ka ndodhur sepse vëmendja jonë ishte përqendruar diku tjetër, ajo ende regjistrohet.
Janë regjistruar raste të njerëzve të cilët, nën ndikimin e hipnozës ose gjatë operacionit në tru, ku stimuloheshin pjesë të caktuara, mbanin mend ngjarjet që kishin ndodhur kur ishin ende në bark.

Nga të gjitha këto kujtime 90% janë në pavetëdije, që do të thotë se është shumë e vështirë, nëse jo e pamundur t’i mbash mend ato.

Fakti që kujtimet tona ndikojnë drejtpërdrejt në shëndetin tonë ka qenë baza e psikologjisë për më shumë se njëqind vjet. Kjo ide filloi të vërtetohej shkencërisht kur, pas Luftës së Parë Botërore, ushtarët e rinj paraqitën plagë pa u dëmtuar fizikisht. Ata e quajtën atë shell-shock. Pastaj ata kuptuan se ajo që është në mendje, ka fuqinë të të bëjë të sëmurë.

Ç’far është memoria e qelizave?

Të gjitha të dhënat, gjithçka që na ndodh është integruar në kujtesën qelizore në formën e modeleve të energjisë.
Dr. Bruce Lipton shpjegon se trupi është si një aparat fotografik. Kamera regjistron çdo sinjal nga mjedisi dhe e ruan atë si një film në bërthamën e qelizës. Disa nga këto të dhëna përmbajnë imazhe shkatërruese dhe ide të gabuara që krijojnë stres në trup.

Universitetet Stanford, Harvard dhe New York në hulumtime të veçanta të publikuara që tregojnë se këto të dhëna në kujtesën qelizore mund të jenë pjesa që mungon e enigmës në fushat e shëndetit dhe terapisë.
Hulumtimi nga Shkolla Mjekësore e Universitetit Southwestern arrin në përfundimin se shpresa jonë më e madhe për kurimin e sëmundjeve të pashërueshme në të ardhmen bazohet në gjetjen e një mënyre për të trajtuar kujtesën qelizore që duket të jetë mekanizmi i kontrollit në trup.
Për shumë vite, shkenca besonte se kujtimet ruheshin në tru. Në përpjekje për të përcaktuar saktësisht se cilën pjesë, shkencëtarët i copëtuan dhe ekzaminuan pjesët e tij për të zbuluar më në fund se edhe pse kujtimet mund të aktivizohen nga pjesë të ndryshme të trurit, depoja e vërtetë nuk është në të, por në të gjitha qelizat e trupit.
Prova u dha nga transplantimi i organeve.
Ka shumë raste kur njerëzit që kanë marrë transplant kanë filluar të kenë mendime, ndjenja, ëndrra dhe madje edhe shprehitë e të ngrënit të dhuruesit.

Mekanizma e Stresit.

Ne të gjithë kemi kujtime që na mbushin me ndjenja trishtimi, zemërimi, frike, konfuzioni, etj,dhe këto janë vetëm të ndërgjegjshme.
Dr. Bruce Lipton argumenton se, kujtimet e rreme të ruajtura në kujtesën qelizore maskojnë mendjen e pavetëdijshme dhe e udhëheqin trupin të reagojë me stres për të mbrojtur veten. Srudimet tregojn se zemërimi ose mendimet e lumtura, respektivisht, shkatërruan ose shëruan ADN -në njerëzore nën studim në një tub laboratorik.
Stresi është një mënyrë e natyrshme dhe shpesh e përshtatshme që trupi të reagojë ndaj një situate që shkakton frikë dhe është një mekanizëm i nevojshëm për t’u përballur me sfidat e jetës. Ajo krijohet kur mendja beson se ne jemi në një lloj rreziku, qoftë fizik apo emocional. Kur mendja beson se ne nuk kemi aftësinë për të menaxhuar një emergjencë, ajo sekreton adrenalin duke shkaktuar një reagim të quajtur “betejë ose ikje”. Nëse kjo adrenalinë nuk “konsumohet” mbetet në trup duke krijuar tension dhe ankth. Shumë stres pa lëshim shkakton rraskapitje dhe një sistem imunitar të dobësuar.

Trupi dhe mendja jonë kanë një listë të gjërave që duhen bërë çdo ditë dhe një sasi të caktuar energjie për të konsumuar.
Funksione të tilla si frymëmarrja dhe funksioni i zemrës “duhet” të kryhen. Ata “kanë nevojë” të bëhen p.sh. tretjen, pastrimin e gjakut dhe funksionimin e sistemit imunitar. Dhe ai “dëshiron” të korrigjojë ose zgjidhë kujtimet negative qelizore. Kur energjia e trupit zvogëlohet për shkak të stresit, funksionet e kryera zvogëlohen, duke filluar me ato që konsiderohen më pak urgjente, siç është sistemi imunitar.

Kur nuk kemi kohë të mjaftueshme për t’u shëruar nga çdo ngjarje stresuese që na ndodh, qelizat tona mbesin të mbyllura, trupi plaket dhe zhvillon sëmundje si pasojë e natyrshme.
Shtypja e kujtimeve shkatërruese kërkon një sasi të madhe energjie në baza ditore. Ky proces krijon stres të përhershëm derisa diçka të “prishet”. Zgjidhja e vetme është të shëroni ato kujtime në vend që t’i shtypni ato. Sidoqoftë, ajo që ndodh në shumicën e procedurave shëruese është që ne të vazhdojmë të mbartim brenda nesh gjithë këtë mbeturinë emocionesh negative, vetëm që i kemi spërkatur me parfum në mënyrë që të mos nuhasin aq shumë.
Me mendjen e vetedijshme ne mund të zgjedhim mendime pozitive, por e pavetëdijshmja nuk mund t’i kontrollojë ato sepse funksionon me korrelacione.

Nëse, për shembull, ne mendojmë për Krishtlindjet dhe kemi disa kujtime të këqija për të, pavetëdija jonë i aktivizon këto kujtime dhe ne fillojmë të ndiejmë ndjenjën fillestare të lidhur me to. Kujtimet qelizore lëshojnë frekuenca të energjisë negative dhe krijojnë stres dhe konfuzion pasi ne nuk e dimë me vetëdije nga kanë ardhur.

Programi anti-virus.

Ashtu si kompjuteri, trupi ynë ka një program që na mbron nga të gjitha llojet e “viruseve”. Ndërsa rritemi ne fitojmë gjithnjë e më shumë përvoja negative, ky program po shton vazhdimisht elementë të rinj që i njeh si “viruse”. Programi antivirus vepron automatikisht sipas reagimit instiktiv të shmangies së dhimbjes dhe kërkimit të kënaqësisë.
Nga foshnjat ku mendimi racional ende nuk ekziston dhe ne veprojmë me instinkt, dhimbja dhe kënaqësia janë treguesit që na mësojnë se çfarë të shmangim dhe çfarë të kërkojmë. Si të rritur ne e kuptojmë se reagimi ndaj kënaqësisë ose dhimbjes nuk është gjithmonë logjik. Ajo që ne nuk dimë, megjithatë, është se në çdo rast ne vazhdojmë të sillemi sipas këtij programi të automatizuar antivirus. Shumë herë sjellja jonë është pashpjegueshme sepse nuk e dimë stimulin që e ka shkaktuar dhe që çon gjithmonë në një kujtesë të pavetëdijshme.

Si krijohen.

Janë tre lloje kujtimesh të ruajtura në hard diskun tonë:

1. Kujtimet e trashëguara që janë ngulitur në ADN -në e çdo qelize. Kur një vezë dhe një spermë fekondohen për të krijuar embrionin, ata e trashëgojnë atë së bashku me karakteristikat fizike dhe kujtimet qelizore të prindërve të tij. Dhe jo vetëm të tyret, por edhe ato që kanë trashëguar nga familjet e tyre. Shpesh tek një fëmijë pesëvjeçar ne njohim jo vetëm tiparet e jashtme, por edhe elemente të karakterit nga gjyshi, gjyshja ose xhaxhai.
2. Kujtimet para logjike. Deri në moshën gjashtë vjeç, truri funksionon në gjendjen ku lëshon valë Delta-Theta. Kjo do të thotë që të gjitha përvojat tona regjistrohen drejtpërdrejt në “hard diskun” tonë, pa u filtruar para logjikës dhe mendimit kritik që zhvillojmë më vonë.
   Për shembull, kur një fëmijë zgjohet i lagur gjatë natës, gjithçka që ai di të bëjë është të qajë me zë të lartë derisa të shpëtojë nga kjo situatë e pakëndshme. Por sa herë që takon një nënë të zemëruar e cila mund të mos e trajtojë mirë, atëherë ai automatikisht i lidh këto dy ngjarje. Foshnja mund të mos e di se sa e lodhur ose e dëshpëruar mund të ndihet nëna e tij. E tëra që ai kupton është se sa herë që ndihet në siklet, ai gjithashtu përballet me zemërimin e nënës së tij. Ky konfuzion ai ndjen se është ruajtur në kujtimet para-logjike dhe mund të shkaktohet në mënyrë të pashpjegueshme sa herë që ai kërkon kujdes nga nëna e tij ose dikush tjetër.
3. Kujtimet traumatike. Këto mund të përfshijnë jo vetëm ngjarje shumë serioze siç është abuzimi, por edhe shumë më të lehta si indiferenca ose zhvlerësimi i aftësive të fëmijës.
   Kur shkaktohet një përvojë traumatike, mendimi racional mbizotëron dhe merr e pavetëdijshmja, duke krijuar stres në trup për të vepruar dhe mbrojtur veten.
   Të gjitha këto kujtime ndërtojnë një sistem besimi që funksionon si një program mbrojtës. Kjo do të thotë, mendja i përdor këto kujtime si një mekanizëm mbrojtës për të mbrojtur foshnjën nga mbijetesa dhe rritja. Sa herë që një nga këto kujtime nxitet nga kushtet aktuale, mekanizmi mbrojtës shkakton stres në trup në mënyrë që ta vendosë atë në një pozicion luftimi dhe të bëjë gjithçka që duhet për të mbijetuar. Kur zemra është në konflikt me mendjen. Konfuzioni lind sepse kjo ndjenjë urgjence që ne shpesh e ndiejmë nuk është në hap me kushtet aktuale që po përjetojmë. Kur kjo ndodh, për të mos u çmendur përpiqemi ta racionalizojmë duke gjetur shkaqe artificiale, shumë herë, në jetën tonë që përputhen me atë që përjetojmë me atë që ndiejmë. Kështu, gjërat përkeqësohen sepse krijojmë një problem aty ku nuk ekzistonte më parë.
   Pra, kur përballemi me një problem në jetën tonë, qoftë ai shëndetësor, marrëdhënie apo profesional, ajo që duhet të pyesim veten është ajo që është çështja e vërtetë që është në zemrën tonë, domethënë në pavedijen tonë.. Puna kryesore e zemrës është të na mbrojë nga situatat e dhimbshme dhe për zemrën gjithçka ndodh në të tashmen.

Në dekadat e fundit në fushën e vetë-përmirësimit, shumë “gurus” pohojnë se me pohimet e duhura pozitive ne mund të ndryshojmë besimet tona shkatërruese dhe të gabuara dhe të tërheqim jetën për të cilën ëndërrojmë. Problemi është se kjo metodë pothuajse nuk funksionon. Fuqia e vullnetit dhe e ndërgjegjes mund të maskojë për një kohë, por nuk mund të modifikojë besimet nënndërgjegjeshëm.

Universiteti i Waterloo në Kanada në vitin 2009 kreu për herë të parë kërkime mbi pohimet pozitive. Ai përdori testin standard diagnostikues për të matur stresin në sistemin nervor autonom, Ndryshueshmëria e Rrahjeve të Zemrës, gjatë këtyre konfirmimeve për të zbuluar se stresi i trupit u rrit më shumë sepse nënndërgjegjeshëm e dinte se këto deklarata mund të kenë qenë pozitive, por ato ishin të rreme.

Ne sillemi gjithmonë ashtu siç besojmë. Çfarë jemi në të vërtetë, çfarë besojmë dhe përparësitë që vendosim në jetën tonë përcaktohen nga ajo që kemi në zemër .
Dhe e vetmja gjë që zemra përpiqet është të na mbrojë nga dhimbja. Pra, nëse sistemi i besimit që ne mendojmë se kemi nuk shkon ku duam, nëse sabotojmë veten për arsye të pashpjegueshme, nëse vazhdimisht dukemi “të pafat”, nëse përballemi me probleme shëndetësore, marrëdhënie, profesionale, etj., Nëse në Pak prej nesh përfundojmë duke jetuar një jetë që nuk na pëlqen, kjo ndodh sepse programi i automatizuar antivirus që kemi ndërtuar është aktivizuar dhe reagon ndaj një dhimbjeje të vjetër që kemi ndjerë kur u krijua kujtesa origjinale.
Mënyra e vetme për të shëruar është të shërojmë ato kujtime të rreme dhe na mban me vite ne iluzion.